صلاحیت در یک کسب و کار، چیزی است که کسب و کار را منحصر به فرد می کند و مزیت رقابتی لازم برای پیشبرد صنعت را از آن خود می کند.

بخشی از شایستگی های اصلی یک کسب و کار صلاحیت و ارزش افزوده است که به مشتریان تعلق می گیرد و در آن، دانش، مهارت و توانایی، از طریق رفتار کارکنان و عملکرد هر محصول یا خدمات نشان داده می شود.

ارزش واقعی در نوآوری برای مشتریان نشان داده می شود. این بدان معناست که سطوح دانش موجود، مهارت های به کار گرفته شده، توانایی های موجود و تجربیات جمع آوری شده، نیاز به تجزیه و تحلیل دارند.

تایید نهایی صلاحیت در کسب و کار، از طریق عملکرد سیستم ها، فرآیندها و خدمات، نشان داده می شوند. رفتار اعضای کارکنان در سراسر سازمان نیز مفهوم شایستگی را ایجاد می کند.

از مربیگری، به عنوان ابزاری اساسی برای رسیدگی به این شرایط استفاده می شود. از رهبران همه سطوح در سازمان های مختلف برای مشارکت در این برنامه به منظور تقویت شایستگی رهبری خود، به اشتراک گذاری دانش خود و رشد با سایر رهبران استثنایی از سراسر جهان استقبال می شود.

در این مقاله آموزشی بیزینس کوچینگ ،  به بررسی ۱۲ اصل صلاحیت مربیگری می پردازیم:

صلاحیت، دانش ، مهارت  و توانایی های مشخص شده ای هستند که به طور مستقیم و مثبت بر موفقیت فرآیند کوچینگ تأثیر می گذارند. شایستگی ها را می توان از طریق فرصت های آموزشی و مربیگری به طور عینی اندازه گیری کرد و بهبود بخشید.

کوچینگ، فرآیند هدایت افراد به منظور بهبود عملکرد است. والدین باید به بچه ها آموزش دهند. سرپرستان باید مربی کارکنان خود باشند. مدیران نیز باید تیم های خود را مدیریت کنند.

دوازده اصل صلاحیت کوچینگ وجود دارد که همه سازمان ها باید از آن ها استفاده کنند وعبارتند از:

۱- تاثیرات مربیگری: درک نحوه متفاوت یادگیری افراد و نقش سایر رشته ها در کوچینگ بسیار مهم است.

 ۲- شناخت نیاز جهت بهبود: با طرح سوالات هوشمندانه و استفاده از ابزارهای ارزیابی می توانید این آگاهی را ایجاد کنید. شما نمی توانید آنچه را که نمی شناسید تغییر دهید.

۳- گوش دادن و پاسخگویی با همدلی: مردم در برابر تغییر مقاومت می کنند. مربیگری آموزش نیست، حمایت از دیگران در یادگیری است. به معنای پشت کلمات گوش فرا دهید. این اصل به طور فراوان در مهارت های فروش و بیزینس کوچینگ مورد استقبال قرار گرفته است.

۴- اقدام گرایی: مربیگری در مورد اقدام کردن بحث میکند. مربیان به مردم کمک می کنند تا اقدامات لازم را انجام دهند و سپس آن ها را برای دستیابی به پیشرفت مسئولیت پذیر می کنند. برای انجام هر چه بهتر اقدامک ها می توانید از توصیه های محمدرضا سلطانی ، بیزینس کوچ حرفه ای ، بهره ببرید.

 ۵- شناسایی ارزش ها: ارزش ها چیزهایی هستند که ما را هر روز از رختخواب بیرون می آورند. برای مربی بسیار اهمیت دارد که خود و افراد خود را بشناسد.

۶- حضور پویا: یعنی مراقب، متمرکز و کاملاً هماهنگ با مربی خود بودن.

۷- چشم انداز: هر کس دارای یک دیدگاه منحصر به فرد است که از طریق آن جهان را مشاهده می کند. دیدگاه شما نحوه عملکرد شما را تعیین می کند. یک مربی خوب دیدگاه افراد را درک می کند و به آن ها قدرت می دهد تا دیدگاه خود را برای بهبود عملکرد تغییر دهند.

۸- پاسخگویی فعال: مربیان باید تعاریف جدیدی از مفاهیم قدیمی مانند مسئولیت پذیری و مالکیت را در نظر بگیرند تا تعهد به نتایج بهتر، ایجاد شود.

۹- ساختار: اشتیاق به علاوه زیر ساخت قوی مساوی با عمل است. مربیان باید به  ساختار و افراد قوی کمک کنند تا بتوانند به تعهدات خود عمل کنند. ساختار، پل بین تعیین هدف و دستیابی به هدف است. بدون حمایت ساختاری، تغییر اغلب کوتاه مدت است.

۱۰- ایجاد نقاط قوت: مربیگری یک رویکرد “مبتنی بر قوت” برای غلبه بر چالش ها است. نقاط قوت طبیعی شما چیست؟ چگونه می توانید از آن ها برای دستیابی به موفقیت استفاده کنید؟

۱۱- یادگیری خودگردان: مربیان بیشتر بر یادگیری تمرکز دارند تا آموزش. کشف کنید که چگونه بهتر یاد می گیرید و چگونه می توانید به دیگران در یادگیری بهتر کمک کنید.

۱۲- فرآیند تغییر: مربیگری به منظور استفاده بیشتر از آن لحظات لذت بخش موفقیت است که همه ما تجربه می کنیم. این کار نیروی آن ها را گسترش می دهد و برای یک عمر عملکرد بهتر آماده می کند.

مربیگری با دانستن دستورالعمل های اخلاقی و داشتن صلاحیت های گفته شده شروع می شود. ایجاد اعتماد و صمیمیت مستلزم این است که مربی فضایی امن ایجاد کند که در آن مشتری بتواند صریح صحبت کند. ارتباط موثر شامل گوش دادن، پرسیدن سوالات قدرتمند و استفاده از زبانی مستقیم و واضح است. مربی با ایجاد آگاهی از طریق اکتشاف خود، تسهیل برنامه ریزی و تعیین هدف به مشتری قدرت می دهد و به مشتری این پتانسیل را می دهد که کیفیت زندگی خود را به حداکثر برساند.

به طور کلی، کوچینگ بر یکی از این چهار دسته گسترده تمرکز می کند:

مربیگری شغلی در خدمت افرادی است که به دنبال کسب و کار هستند، می خواهند کسب و کار خود را راه اندازی کنند یا در آن پیشرفت کنند.

کوچینگ زندگی از اکتشاف  جنبه های مختبلف زندگی، از جمله روابط، خانواده، هدف زندگی، معنویت، مدیریت زندگی و تحولات اصلی پشتیبانی می کند.

مربیان تجاری اغلب با مدیران مشاغل کوچک یا بزرگ ​​کار می کنند.

مربیان اجرایی به رهبران ارشد در دنیای شرکت ها خدمات ارائه می دهند.

این دسته ها به عنوان یک روش کلی برای توصیف کوچینگ عمل می کنند. هر نوع کوچینگ می تواند با انواع دیگر همپوشانی داشته باشد.

سپس این سوال مطرح می شود که آیا جلسات مربیگری حوزه هایی غیر از هدف خاصی که مربی در آن مشغول است را پوشش می دهد یا خیر؟ به عنوان مثال، برخی معتقدند که در جلسات مربیگری حرفه ای، فقط موضوعات مربوط به شغل باید مورد بحث قرار گیرند. در بسیاری از موارد، این به این دلیل است که کارفرما هزینه مربیگری را پرداخت می کند.

یک دیدگاه متفاوت این است که اگر جلسات مربیگری محدود به یک منطقه یا یک هدف باشد، نتیجه نیز محدود است. هاروارد بیزینس ریویو می گوید 76 درصد از مواقعی که یک مربی اجرایی مشغول به کار است، مسائل شخصی نیز مورد بررسی قرار می گیرند.

یک رویکرد خوب برای ایجاد هرگونه رابطه حرفه ای بین مربی و مشتری این است که جلسه ای را آغاز کنید که به بررسی خواسته های فرد در همه زمینه های زندگی خود بپردازد. در جلسه دوم، ممکن است در مورد چگونگی ایجاد تفکر و عاداتی که مربی می خواهد برای پیشرفت و موفقیت آن ها ایجاد کند، بحث کنند. سپس، از جلسه سوم به بعد، تمرکز بر شغل مشتری است. این رویکرد متعادل منجر به ارزیابی کامل عواملی می شود که ممکن است بر موفقیت تأثیر بگذارد. همچنین به ایجاد یک رابطه قوی بین مشتری و مربی کمک می کند. مربی در نهایت با بازکردن پتانسیل فرد به مشتری کمک می کند.

اگر علاقمند به کسب اطلاعات بیشتر در زمینه ی نحوه ی سایر خدمات مربیان و مشاوران به مشتریان هستید، با کارشناسان ما در ارتباط باشید.