چرا فراشناخت یک مهارت مهم در رهبری است
فراشناخت یک مهارت مهم در رهبری است.
اگرچه کلمه “فراشناخت” ممکن است شما را به گذشته برگرداند، اما تمرین آن بسیار مهم است. در کوچینگ نیز این مهارت به شدت به همه رهبران در دوزهای متوسط توصیه میشود.
در زندگی روزمره، به ندرت به روند تفکر خود توجه می کنیم و اعتقادات فعلی خود را به چالش می کشیم. در همین حال، روند تفکر ما، موفقیت ما را مشخص می کند. آیا درک الگوهای فکری و کنترل روند تفکر یا همان فراشناخت عالی نخواهد بود؟ به خصوص در موقعیت های استرس زا، وقتی حتی بهترین افراد می توانند نگران کننده، نشخوارکننده، ثابت کننده توجه به مشکلات درک شده باشند.
در این مقاله که یکی از مقالات آموزشی بیزینس کوچینگ است می خواهیم این مهارت را بررسی کنیم.
فراشناخت
فراشناخت با وجود نام بیش از حد پیچیده اش، یکی از عناصر اساسی هوش هیجانی است.
پیشنهاد می کنم بخوانید: هوش هیجانی کلید موفقیت یک مدیر
اساساً، فراشناخت به معنای آگاهی از آنچه در مورد آن فکر می کنید و انتخاب راهبردهای موثر است. “دانش فراشناخت” به باورها و نظریه هایی گفته می شود که مردم درباره تفکر خود دارند.
به عنوان مثال، این دانش شامل اعتقاداتی است که درباره انواع خاصی از افکار و همچنین اعتقاداتی در مورد کارایی حافظه یا قدرت تمرکز فرد وجود دارد. ممکن است فردی معتقد باشد که برخی از افکار مضر هستند. یک فرد مذهبی ممکن است معتقد باشد که تجربه برخی افکار گناه است و منجر به مجازات می شود.
اینها نمونه هایی از باورهای فراشناختی درباره اهمیت افکار است. داشتن چنین اعتقاداتی برای نحوه پاسخگویی فرد به افکار خود و چگونگی هماهنگی تفکر خود دارای پیامدهایی است.
فراشناخت هم یک فرآیند است و هم یک مهارت. به عنوان یک مهارت، فراشناخت مربوط به خودآگاهی و مدیریت استراتژیک خود است. به عنوان یک فرآیند، فراشناخت شامل تحقیق آگاهانه و خودگردانی فرآیند ذهنی فرد است.
روند فراشناخت می تواند به ما کمک کند تا روش های جدیدی برای کنترل توجه خود، و ارتباط با افکار و باورهای منفی ایجاد کنیم.
دانش فراشناختی برای مدیران
یکی از کمک هایی که کوچ به شما می کند تبدیل شما از مدیر به رهبر است. یک عامل کلیدی در رهبری موثر، درجه بالایی از فراشناخت یا آگاهی از فرآیندهای تفکر شخص و عوامل و شرایط تأثیرگذار بر این تفکر است. این درک از فیلترهای شناختی در داخلی سازی سریع، دستیابی موثر و استفاده از آگاهی از وضعیت بسیار مهم است.
کمک به مدیران در توسعه استراتژی های فراشناختی یکی از کارآمدترین و موثرترین روش ها برای کمک به رهبران در جهت پیشرفت بیشتر است. بنابراین، دقیقاً چگونه می توان آن را توسعه داد؟
نمونه سوالات فراشناختی
“اگر نگران جلسه / گزارش / ارائه باشم، آماده خواهم شد.”
آیا می توان بدون نگرانی آماده شد؟
آیا می توان نگران همه اتفاقاتی بود که می تواند رخ دهد؟
آیا نگرانی یک نگاه متعادل از آینده دارد یا یک نگاه مغرضانه؟
“من باید همه چیز را بخاطر بسپارم و سپس خواهم فهمید که مقصر هستم.”
آیا می توان همه چیز را به خاطر آورد؟
دانستن اینکه شما مقصر هستید چطور به شما کمک می کند تا احساس بهتری داشته باشید و حرکت خود را ادامه دهید؟
آیا می توانید بدون اینکه خود را سرزنش کنید، پیش بروید؟
“اگر من تجزیه و تحلیل کنم که چرا اینگونه احساس می کنم، پاسخ می یابم.”
چه مدت شما این کار را انجام می دهید؟
چه مدت بیشتر طول می کشد؟
اگر پاسخ متوقف کردن تجزیه و تحلیل شما باشد، چه می کنید؟
اگر پاسخی غیر از تغییر طرز فکر شما وجود نداشته باشد، چه می کنید؟
“من باید افکار خود را کنترل کنم.”
از کجا می دانید کدام یک را کنترل کنید؟
آیا امکان کنترل همه افکار شما وجود دارد؟
آیا کنترل افکار شما می تواند شما را از کشف حقیقت در مورد آنها باز دارد؟
“من به اندازه کافی برای این نقش خوب نیستم”
ارزیابی از ارزش شما چیست؟
حالت فراشناخت
از تئوری و ماهیت درمان فراشناختی: ما به طور معمول افکار یا عقاید خود را به عنوان رویدادهای درونی نمی بینیم: آن ها را با واقعیت ترکیب می کنیم. به نظر می رسد که ما از طریق آن ها در دنیای خارج و خودمان می بینیم و هنوز آن ها به عنوان فیلتر رنگ آمیزی مدل ما از همه چیز عمل می کنند. ما نمی توانیم افکار خود را به عنوان بازنمایی درونی یا ساختاری مستقل از خود واقعی یا جهان ببینیم. این نوع معمول تجربه را حالت شی می نامند که در آن افکار یا عقاید از تجربیات مستقیم خود یا جهان متمایز نمی شوند. ما به طور معمول یک هوشیاری تمایز نیافته را تجربه می کنیم و هیچ تمایزی بین وقایع و افکار و برداشت های درونی و بیرونی قائل نیستیم.
حالت ابژه را می توان در مقابل حالت فراشناختی تجربه قرار داد که در آن می توان آگاهانه افکار را به عنوان وقایع جدا از خود و جهان مشاهده کرد. این وقایع صرفاً نوعی بازنمایی است که از درجه دقت متفاوتی برخوردار است. در این حالت، رابطه فرد با افکار یک عقب ایستادن و مشاهده آنها به عنوان بخشی از چشم انداز چند بعدی تجربه آگاهانه است.
همانطور که قبلاً ذکر شد، فراشناخت یک مهارت و یک فرآیند است و برای اینکه بتوانید خود را به حالت فراشناخت “ارتقا دهید” تمرین لازم است. خبر خوب این است که مانند هر مهارت دیگر هر چه بیشتر تمرین کنید نتیجه بهتری خواهید گرفت.
برای دریافت اطلاعات بیشتر می توانید با ما در ارتباط باشید تا از تجربیات ارزشمند بیزینس کوچ حرفه ای، محمدرضا سلطانی بهره مند شوید.
دیدگاهتان را بنویسید